Segrijnslak Helix aspersa
Slakken zijn zeer langzaam dieren. Dat komt omdat ze geen pootjes hebben, maar slechts één grote voet. En die voet is niet erg glad, maar slijmerig. Je kunt dan ook altijd precies zien welke route een slak heeft gevolgd, want hij laat altijd een slijmspoor na. Sommige slakken kunnen erg oud worden. Van de bekende Wijngaardslakken, die in veel restaurants op de menukaart staan, is bekend dat ze in gevangenschap wel 30 jaar oud kunnen worden! Wijngaardslakken zijn wel te kweken, maar dat is niet eenvoudig. Vandaar dat ze nog veel in de natuur worden verzameld en dat gaat natuurlijk ten koste van de aantallen. Ook de Segrijnslak, in culinaire kringen beter bekend als de Kleine Wijngaardslak, wordt veel gegeten, maar is iets minder populair. De soort komt echter ook in Nederland en België veel voor in tuinen en dergelijke. De Wijngaardslak is in Nederland iets zeldzamer. In België komen beide soorten ongeveer evenveel voor. Van de soort rechts dachten we dat het ging om de Wijngaardslak, maar expert Jan Hein Visser hielp ons uit de droom: het is een sterk verweerd exemplaar van de Segrijnslak. Voor die correctie nog veel dank.
Op de bovenste foto een werkelijk prachtig getekend vers exemplaar. Daaronder een veel ouder dier. Op de derde foto een stel parende segrijnslakken. Je kunt goed zien dat het twee mannetjes zijn. Of zijn het nu toch twee vrouwtjes? Daaronder een eierleggend dier. Op de onderste foto's een jonkie. Heel bruin en nagenoeg ongetekend.
