Wij wonen zo'n 120 kilometer verwijderd van de Noordzeekust en meeuwen komen zo ver in het binnenland nauwelijks voor. Er zijn twee uitzonderingen: de zilvermeeuw, die we wel hier in de buurt heb gezien, maar die zich nimmer in onze tuin heeft vertoond, en de kokmeeuw, de enige meeuwensoort die over het gehele Europese continent is terug te vinden. De Kokmeeuw wordt ook wel kapmeeuw genoemd, vanwege het opvallende "kapje". De volwassen kokmeeuw in zomerkleed is heel erg mooi. Jongen en kokmeeuwen in de winter missen de mooie zwarte kap. De kokmeeuw is een echte opportunist: hij eet alles en menselijke activiteit betekent bijna altijd eten! Dus wachten ze op vuilnisbelten met smart op de terugkeer van de vuilniswagen, vliegen ze achter gierende of ploegende boeren aan enz. Bang voor de mens zijn ze totaal niet, fraaie vliegers wel! Een enkele maal troffen we een kokmeeuw, poerend in het gazon, in de tuin aan.
Bij kokmeeuwen zien we iets dat bij andere vogels ook wel voorkomt: de jongen zien er anders uit dan de volwassen dieren. Bij meeuwen kunnen die verschillen heel lang zichtbaar blijven. Mantelmeeuwen bijvoorbeeld zien er pas na 5 jaar volwassen uit. Bij kokmeeuwen herken je de jonkies alleen in hun eerste winter: door de grijze rugveren en de zwarte staartveren heen zitten nog bruine jeugdveren en de poten en de snavel zijn nog niet vuurrood.
De kokmeeuw, die zo'n 39 centimeter lang kan worden en dan zo'n half pond weegt, tref je het gehele jaar in Nederland aan, vaak in groepen. De vogel kan ook goed zwemmen en waagt zich dan in parken ook tussen eenden. Het mannetje en het vrouwtje zijn gelijk. De verschillende tekeningen die je soms tegenkomt horen bij het winterkleed, of bij jonge vogels. Zo mist de kokmeeuw in de winter zijn leuke donkere kapje. De kokmeeuw nestelt in kolonies. Het nest is meestal niet meer dan een kuiltje in de grond of een polletje opstekend gras. Er worden drie eieren gelegd, waarop drie weken wordt gebroed. De jongen blijven 5 tot 6 weken op het nest. De kokmeeuw is een echte cultuurvolger, die zich dan ook overal thuisvoelt en nog nauwelijks aan water gebonden lijkt. Hij eet alles, inclusief afval en aas, maar ook vogeleieren en vis. Is in geheel Europa te vinden, maar niet in het midden van Scandinavië (wel langs de kust). De vogel is allesbehalve schuw en is dan ook gemakkelijk te observeren.
