Meeltor Tenebrio molitor
De meeltor is een zwarte kever die 13 tot 18 mm lang wordt. Na de verpopping is de kever bruin, maar hij verkleurt binnen een paar uur. Hij heeft een grote, brede snuit, net als de meeste zwartlijfkevers. Over de dekschilden lopen lange, evenwijdige strepen. Het nekschild heeft aan de achterrand altijd twee duidelijke deuken. Verder kan het nekschild geheel glad zijn, bobbelig of, zoals in ons model, putjes hebben.
Slechts twaalf dagen nadat ze zijn gelegd komen de eitjes uit en komen de larven tevoorschijn. Ze zijn gelig bruin, langgerekt, tamelijk hard en doen wel denken aan ritnaalden. Ze eten vooral zaden. Heel, beschadigd, beschimmeld of geheel gemalen: het maakt niet uit. De larven leven vaak meer dan een jaar, voordat ze verpoppen. In koudere klimaten is het dan ook de larve die overwintert. Het verpoppen duurt daarentegen slechts twee weken.
De reputatie van de larven (de meelwormen) is merkwaardig. Enerzijds is het een bekende plaagsoort, vooral in graan - en meelsilo's. Opgelagen meel en graan kan in korte tijd geheel worden vervuild. Aan de andere kant wordt de meelworm op grote schaal gekweekt en is te koop in elke dierenspeciaalzaak. De meelworm wordt gevoerd aan vissen, vogels, schorpioenen, amfibieën en reptielen en aan grote insecten zoals de bidsprinkhaan. In sommige landen wordt hij ook door mensen gegeten. Gefrituurde meelworm wordt zelfs in toenemende mate geserveerd als snack.
In de vrije natuur zijn de meeltorren gek op vogelnesten. Vooral de huismus verwerkt veel grassen met zaden in zijn nest. Nadat het nest is verlaten neemt dan de meeltor vaak zijn intrek om de half vergane zaden op te eten. De vondst van één meeltor binnenshuis hoeft dan ook geen aanleiding te zijn tot paniek. Het beestje is waarschijnlijk afkomstig uit een mussennest.
De meeltor komt bijna wereldwijd voor. Maar hij wordt toch het meest waargenomen in de gematigde klimaatzone. Het is beslist geen zonaanbidder, want hij houdt van een vochtige, koele en donkere omgeving.
